bukan kacang lupakan kulit

aku masih ingat lagi detik pertama pertemuan kita, membawa kepada susah senang bersama2...tak mungkin dapat aku lupakan semua kenangan itu...

tatkala aku nak submit assignment, kau jugaklah setia tadah telinga sama2 ngan aku kan

tatkala aku sesaja gatai2 nak tampal lirik lagu kat dashboard bukan nak tampal nota kuliah ke hape ke, kau jugak la teman aku

tatkala aku baru teringat, alamak...aku tak print lagi nota kuliah, esok dah final, kau jugak la yang teman aku hampeh punya student ah aku nih

masa kau sakit, aku jaga kau, belai2 kau, kadang2 tepuk2 manja, smpaikan aku sanggup gaduh2 tipu ngan member aku, sbb dorg marah2 kat kau, hei...mana boleh marah kat kau kan? aku sayang kau...walaupun aku tau, kau takleh jaga aku masa aku sakit...takpe2...aku tak kisah pun tang tu...

masa aku kelam kabut nak pindah umah sewa time praktikal, kau jugakla benda pertama yang aku bawak, tak tinggal kau, aku sanggup tinggal tak bawak kawan aku sebab nak bawak kau...sebab aku sayang kau punya pasalla...

pagi2 masa praktikal, sebelum gi sekolah, akula yang paling kalut kan, nak kena siapkan lesson plan, hahaha...jangan salah faham, aku bukan jenis yang last minute punya person, lesson plan dah siap, cuma tak print lagi...mase tu, kau jugak yang teman aku kan...

tempoh praktikal aku yang azab selama 3 bulan tu, sape yang catat sume keazaban pengalaman aku? kau jugak kan? aku takkan lupa...

bila dah habis zaman belaja, habis zaman praktikal, kau balik umah, aku balik ngan flight, kau balik ngan abg aku, naik kete...mesti penat kau kan, kena berhimpit ngan segala bagai barang aku yang lain...cean kau...

bila dah duk umah, aku dah jarang usap2 kau, belai2 kau kan? sebab kau dah duk tepi dinding, dah tak digunakan dah, sampailah baru2 ni, bila aku nak lap kau, aku tgk...

ni getah apa yang terkeluar nih?

bila aku consult kau ngan abg aku, abg aku cakap kau dah mati...ohh...betapa sedihnya aku, tak dapat nak sama2 ngan kau, smpaikan bila kau mati pun aku tatau...aku ni sungguh kejam ngan kau...

dan tadi, abg aku dah jual kau kat org besi buruk, ohh...betapa tak sanggupnya aku nak nengok kau naik lori tu...tp aku tak punya pilihan...abg aku cakap benda dah mati mana boleh idup balik

jadi, selamat tinggal printer...aku takkan lupakan setiap kenangan kita bersama...


walaupun printer aku cuma printer cabok mcm ni, tp dia banyak berjasa

notakaki : maafkan aku printer...aku bukan manusia yang lupakan printer lama, tp sbb kau dah rosak and cannot be fixed anymore, aku terpaksa lepaskan kau


**sengal

Comments

white rose said…
kakaka...

akak duk ingatkan laptop ke...
rupenya printer...

akak membaca entry kau ni sampai ngatuk2...

letih sangat...
sian akak...
Yasminhamid said…
ak ah.. ingat kan lap top. rupanya printer..
Anonymous said…
hahaha buat suspen je kan ? x p kak. printer tuh konpem akan kenang akak nanti, cye ahh. ehhe
Tieah Madian said…
Wah..
Syg giler ek kat printer tu..
Sure printer tu terharu bc entry ni..
therosputih said…
white rose
letih? hoho...cean cikgu sekolah sorang ni...lek akak lek...

kak yasmin
hehehehe...laptop mana leh jual2 gitu...
therosputih said…
k_own
sempat ke printer tu hengat sama akak eh...ntah2 tak sempat...hauuuu

d_tieh
printer tak sempat bace entry ni...tuan dia lagi hauuuu...
Dekna said…
hehe..

saya lagi la akak
xde printer pon.

sedih kann~~ wuuu
therosputih said…
zaty
akak tolong sedih tuk kau sekali...hauuu

Popular posts from this blog

getting worse

GA saya nak phone casing